Już ponad miesiąc zdalnego nauczania za nami. Wydaje nam się, że zarówno my jak i nasi podopieczni stanęliśmy na wysokości zadania. Dowodem na to są przesłane prace i co najważniejsze uśmiech na twarzach autorów. Ale może zaczniemy od początku naszej przygody. Gdy cały świat obiegła wiadomość o wirusie, każdy z nas musiał na nowo nauczyć się jak funkcjonować. Małymi krokami staraliśmy się aby nasi uczestnicy nie zostali pozostawiani samym sobie. Naszym priorytetem było przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa naszym podopiecznym. Na początku baliśmy się jak to wszystko będzie funkcjonować, ale czas pokazał, że podjęte decyzje były słuszne.
W każdą środę, dostarczaliśmy materiały niezbędne do wykonywania prac, zawsze w przesyłce znalazły się też środki spożywcze, które mogliście, zgodnie z instrukcjami wykorzystać do przygotowania przerwy kawowej. Często były to desery, śniadania, podwieczorki do przygotowywania samemu lub z niewielką pomocą rodziny, czego końcowym efektem była wspólna degustacja. Jedyn6,e co nasuwa się nam na myśl, w tym momencie to powiedzenie „chwilo trwaj”. W tym wszystkim nie możemy zapomnieć również o rodzicach i opiekunach, którzy są wsparciem dla tego przedsięwzięcia. Czy brakuje, ich obecności? Oczywiście, że tak, każdy z nas czeka na dzień, w którym będziemy mogli znowu zasiąść w znanej nam klasie i wszystko "poleci już" znanym nam wszystkim rytmem. Jednak zanim to nastąpi, staraliśmy się, aby czas spędzony w domu, też mógł być twórczy. Tematyka zajęć jest przeróżna, zaczynając od powtórzenia znanym wszystkim zasad mycia rąk, skończywszy na "eksperymentach z pieprzem". Aby bardziej wam przybliżyć, jak to funkcjonuje, możecie zajrzeć na naszą stronę na FB i do Albumu. Znajdziecie tam zdjęcia Waszych prac,jak również Wasze zdjęcia, wykonane przez rodziców podczas codziennej terapii zdalnej.